- مدیح سرا(خُ مَ اَ)
مدیحه سرا. رجوع به مدیحه سرا شود
معنی مدیح سرا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خُ رَ اَ)
لغت نامه دهخدا
مدیحه سرا. ثناخوان. مداح:
سخن پناها هستم ز فیض استعداد
مدیح سنج و ثناخوان ولی نه هرجائی.
منیر (آنندراج)
سخن پناها هستم ز فیض استعداد
مدیح سنج و ثناخوان ولی نه هرجائی.
منیر (آنندراج)
(خَ / خِ اَ)
لغت نامه دهخدا
مدحت گو. مداح. مدحتگر. مدیحه گو. که فضایل و مکارم ممدوح را به شعر گوید:
از مدیح تو بر صحیفۀ عمر
کرده مدحت سرای تو مسطور.
سوزنی
از مدیح تو بر صحیفۀ عمر
کرده مدحت سرای تو مسطور.
سوزنی
(خُ یَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
مدحت سرای. مدیحه گو. مدحتگر. شاعر مداح. که به شعر کسی را بستاید و مدح کند:
از خلقت تو مدح سرایان تو ای شاه
در خانه همه روزه همی بندند آذین.
فرخی.
زبر او و عطاهای او همیشه بود
چو تختهای عروسان سرای مدح سرای.
فرخی.
دهر شکست پشت من نیست به رویش آب شرم
ورنه چنین نداشتی مدح سرای شاه را.
خاقانی.
مصطفی حاضر و حسان عجم مدح سرای
پیش سیمرغ خمش طوطی گویا بینند.
خاقانی
از خلقت تو مدح سرایان تو ای شاه
در خانه همه روزه همی بندند آذین.
فرخی.
زبر او و عطاهای او همیشه بود
چو تختهای عروسان سرای مدح سرای.
فرخی.
دهر شکست پشت من نیست به رویش آب شرم
ورنه چنین نداشتی مدح سرای شاه را.
خاقانی.
مصطفی حاضر و حسان عجم مدح سرای
پیش سیمرغ خمش طوطی گویا بینند.
خاقانی
آفرین سرا، ستایشگر، مداح، مدیحه گو
متضاد: هجاگو
متضاد: هجاگو